دسته: تاریخ و ادبیات
بازدید: 14 بار
فرمت فایل: doc
حجم فایل: 6 کیلوبایت
تعداد صفحات فایل: 4
*مقاله صنعنت هالیوود*
چكیده:
صنعت «هالیوود» با استفاده از قدرت عظیم هنری و اقتصادی خود و ارائه فیلمهایی كه از فرمول شناخته شده بهرهگیری از سكس و خشونت استفاده مینماید، سلطهای فراگیر بر سینمای ایالات متحده پیدا نموده است. همچنین در بخش توزیع و اكران فیلمهای سینمایی نیز، مدیران صنعت سینمای آمریكا با عملكردی سلیقهای، عملاً اجازه نمیدهند كه هیچ فیلم مغایر با نظرات آنان در این كشور اكران شود و یا به سودآوری اقتصادی دست یابد. نویسنده این مقاله با نگاهی به وضعیت كنونی ساخت و اكران فیلمهای سینمایی در آمریكا، نشان میدهد كه در سایه سلطه مطلق هالیوود بر سینمای این كشور، عملاً سد محكمی در برابر ارائه فیلمهای غیر هالیوودی در ایالات متحده وجود دارد.
با نگاهی به وضعیت سینمای آمریكا در چند سال اخیر، ممكن است چنین بیاندیشید كه تنها هالیوود، قادر به ساخت و عرضه فیلمهای سینمایی میباشد. هرچند به روشنی میتوان گفت كه این تصوری نادرست است، اما این نكته صحیح است كه تنها فیلمهای معدودی میتوانند بر پرده سینماهای ایالات متحده به نمایش درآیند. در سال 2001 میلادی، كمتر از 1% كل فیلمهای به نمایش درآمده در این كشور، وارداتی بودهاند. مدافعان بازار آزاد با سادهانگاری معتقدند كه آمریكاییان فیلمهای هالیوودی را بر سایر محصولات سینمایی ترجیح میدهند، اما دلیل واقعی این عدم توازن، بیش از دلایل فرهنگی، به علل ساختاری باز میگردد؛ چرا كه در سی سال اخیر و در سایه به وجود آمدن سینمای مستقل آمریكا، افول تئاترهای مستقل، عدم سودآوری فیلمهای خارجی به نمایش درآمده در ایالات متحده و در نهایت شكلگیری ادغامهای عمودی در صنعت فیلمسازی آمریكا، ما با این وضعیت روبهرو شدهایم. در چنین محیطی و با اجرای قواعد ویژه واردات فیلم به این كشور از سوی توزیعكنندگان آمریكایی فیلمهای خارجی، این وضعیت بحرانیتر هم شده است.
مدافعان سینمای جهانی مدتهاست كه در مورد تهدیدات ناشی ازسلطه جهانی هالیوود بر فرهنگ شكننده سینمای ملی سایر كشورهای دنیا، ابراز نگرانی میكنند، اما همچنان فیلمهای آمریكایی در سراسر جهان به حكمرانی خویش ادامه میدهند. دیوید كیپن در مقالهای كه در ژوئن 2004 میلادی و در نشریه «آتلانتیك» انتشار یافت، چنین نوشت: «هالیوود به تماشاگران آمریكایی خویش پشت نموده و در وهله نخست، فیلمهای خود را برای بازار جذاب بینندگان خارج از خاك آمریكا تهیه مینماید. نتیجة این رویكرد سینماگران آمریكایی، تولید موجی از فیلمهای جنجالی كلیشهای ساخته شده در استودیوهای این كشور است كه در این محصولات، با ارائه اتفاقاتی مضحك و پر سر و صدا، گفتوگوهای احمقانه و هنرپیشههایی كه براساس جاذبه بینالمللی آنها انتخاب گردیدهاند، فیلمهایی تولید میشود كه با ویژگیهای فرهنگی شهروندان آمریكایی شباهتی اندك دارند.»
در فیلمهای نظیر «تروی» (Troy) كه با فروش خیرهكننده 132 میلیون دلار در آمریكا و همچنین فروش 356 میلیون دلاری در خارج از ایالات متحده روبهرو گردید، ما شاهد این اتفاق بودیم. اگر هالیوود برای دنیا فیلم میسازد، باید این سؤال را پرسید كه چه كسانی برای خود آمریكا فیلم میسازند؟ یك پاسخ نامعقول به این سؤال میتواند نام بردن از كارگردانانی خارجی باشد كه با استفاده از موضوعات مورد توجه تماشاگران آمریكایی، به فعالیت مشغولند. در این میان ژانك ییمو شناخته شدهترین كارگردانی است كه با استفاده از مفاهیم كلاسیك چینی، در ساخت فیلم «فانوس قرمز را بالا ببر» (1991) در میان آمریكاییان كاملاً شناخته شده است. اما وی نیز نظیر سایر كارگردانان خارجی، نسبت به حضور رو به رشد هالیوود در كشورهای دیگر، نگران است.